Je hebt diverse soorten ouders, en van diverse leeftijden en in diverse psychische ontwikkelingsfasen.

 

Er zijn er bij die in de psychische ontwikkeling van het kind geïnteresseerd zijn, zelfs boeken daarover lezend, en er zijn er die daarvan (nog) geen benul hebben, of die denken dat alles wel uit de lucht of uit het verleden komt vallen.

Er zijn er bij die bewust de bewegingen van gevoelens en denkwolken in zich zien met hun bewust-zijn, hun innerlijke waarnemendheid. En er zijn er bij die de wilde bewegingen voelen en volgen. Geloof niet alles wat ge denkt.

Zelfreflectie is vooral erg lastig wanneer men de innerlijke bewegingen volgzaam ondergaat; en daar zit een conditionering bij vanuit school en ouderwetse opvoeding:  oordelen, classificeren, in vakjes plaatsen.

Is oordelen in het Zelf handig?

Welk gevolg heeft oordelen?

Bouwt oordelen geen muren op, ook en juist in het Zelf?

Is er niet wat beters?

Is constateren, niet invullen, maar filosoferen, vaak niet opener en geeft dat niet meer diepgang in het Zelf-kennen?!

Is men zonder veroordelingen niet beweeglijker in de eigen mogelijkheden en de eigen ontwikkeling?

Pakt men niet makkelijker een interessant pedagogisch boek wanneer men zichzelf niet beschuldigt ‘het toch niet te kunnen’?!

 

Er zijn ouders die zo met zichzelf in de knoop zitten, dat ze niet door hebben dat ouderschap betekent dat je een voorbeeld uitstraalt naar het kind. Er zijn ouders die gescheiden (nog) onnozel liever de ex-partner kleineert of intimideert, zonder bewust te zijn wat de onnozelaar bedenkt wat dit weer uitstraalt naar het geliefde kind, dan zichzelf in realiteit te doorzien.

Je bènt levensvoorbeeld.

Wat doet angst in de opvoedhouding? Wat doet het Ik, het Zelf, boven alle anderen stellen met het kind? Wat doet de innerlijke onzekerheid met het ouderschappelijk overleggen? Wat doet een matige vorm van narcisme of autisme in de uitstraling naar het kind? Wat doet ruzie naar het kind, en zijn er interessante cursussen om daarmee beter om te gaan, ten dienste van al je contacten en je kind?! (https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/tips). Zo kunnen we vele vragen stellen, en dat is interessant wanneer we daarbij nagaan wat die beweging van oordelen in onszelf doet.

 

We zijn nooit te oud (tenzij dementerende) om zich te ontwikkelen; het kindidee dat je volwaschen bent bij 18 jaar of 23 jaar, wanneer de frontale cortex zich langzamer blijft ontwikkelen, is voor een ‘niet-kind-meer’ een illusioneel idee geworden waar met volwaschen van af is gestapt, als ’t goed is.

Als ouder is er één primair wetsartikel:

 

BW1:247 =

“lid 1.

Het ouderlijk gezag omvat de plìcht en het recht [verantwoordelijkheid] van de ouder zijn minderjarig kind te verzòrgen en op te voeden.

2.

Onder verzorging en opvoeding worden mede verstaan de zòrg en de veràntwoordelijkheid voor het geestelijk en lichamelijk welzijn en de veiligheid van het kind alsmede het bevorderen van de ontwikkeling van zijn persoonlijkheid. In de verzorging en opvoeding van het kind passen de ouders geen geestelijk of lichamelijk geweld of enige andere vernederende behandeling toe [d.m.v. 'jeugdzorg' met grote psychische risico's].

3.

Het ouderlijk gezag omvat mede de verplichting van de ouder om de ontwikkeling van de bànden van zijn kind met de andere ouder te bevorderen.

4.

Een kind over wie de ouders gezamenlijk het gezag uitoefenen, behoudt na ontbinding van het huwelijk anders dan door de dood of na scheiding van tafel en bed, na de ontbinding van het geregistreerd partnerschap anders dan door de dood, of na het beëindigen van de samenleving indien een aantekening als bedoeld in artikel 252, eerste lid, is geplaatst, recht op een gelijkwaardige verzorging en opvoeding door beide ouders.

5.

Ouders kunnen ter uitvoering van het vierde lid in een overeenkomst of ouderschapsplan rekening houden met praktische belemmeringen die ontstaan in verband met de ontbinding van het huwelijk anders dan door de dood of na scheiding van tafel en bed, de ontbinding van het geregistreerd partnerschap anders dan door de dood, of het beëindigen van de samenleving indien een aantekening als bedoeld in artikel 252, eerste lid, is geplaatst, echter uitsluitend voor zover en zolang de desbetreffende belemmeringen bestaan.”  

 

Ja, dat is de wettekst, die je rustig een paar maal moet overlezen, stapje voor stapje.

 

Wat te doen wanneer de andere ouder nog zo onbewust is?

 

Strijden? Met gevolg dat het kind dit gaat voelen…

Met het kind praten dat de andere ouder zich ook nog ontwikkelt, en nog niet toe is om goed rekening te houden met het kind?...

De andere ouder van neutrale voorlichting voorzien over wat een kind onbewust ervaart en in diens ontwikkeling en wereldbeeld vastlegt, ja dit laat neerslaan op de eigenwaarde, het zelfbeeld? Zonder verwijt uiteraard, want verwijten bouwen psychische muren op.

Staan er geen goede tekstuele artikelen rond https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/gevolgen-voor-het-kind/ ?!

Of ideeën op https://vechtscheidingen.jimdo.com/weetjes-in-communicatie/ ?!

Men kan voorlichting afdrukken en verstrekken aan de andere ouder, desnoods via een goede kennis of familielid.

 

Wees niet onnozel om de gezinsvoogd te vertrouwen en van alles te vertellen. Weet welke informatie ge geeft!

Een ouder mag voor zichzelf voor tips ten dienste van het kind naar de gezondheidszorg stappen. Assertief, nadat je je huiswerk hebt gemaakt, via de huisarts naar de specialist die je hebt uitgezocht. Www.duckduckgo.com is een anoniemere zoekmachine. Met CCleaner (https://www.ccleaner.com/ccleaner) kan men naderhand Cookies verwijderen van de computer.

Alle bovenvermelde sites zijn beter te lezen op een groot computerscherm.